Een ernstig onderschatte bron van kwikbelasting voor de mens is het amalgaam in de vullingen van tanden en kiezen. Amalgaam bestaat gemiddeld voor 50% uit metallisch kwik, 35% zilver, 13% tin, 2% koper en geringe hoeveelheden palladium, zink en indium. Door het verdampen door warmte, mechanische druk (kauwen, poetsen) en chemische invloeden (speeksel, zuren) kunnen zekere hoeveelheden kwik vrijkomen uit amalgaamvullingen.
Nieuwe studies
Studies hebben met behulp van elektronen-microscopische beelden en elektrochemische proeven gedemonstreerd, dat kwik uit het amalgaam corrodeert en in het speeksel oplost als vrije ionen. Bij een persoon met bijvoorbeeld acht amalgaamvullingen komt per dag zeker 30 mcg kwik vrij in de mond, waarvan een deel wordt ingeademd en ingeslikt.
Dit kan oplopen tot 125 mcg per dag.
Maar de opname van kwik uit de voeding en het milieu is slechts 2,5 mcg tot 10 mcg per dag. In sommige vissoorten kan echter tot 100 mcg kwik per 100 gram zitten, maar amalgaam blijft voor vele personen de grootste kwikbron, waaruit bovendien over langere perioden continu hoeveelheden kwik vrijkomt, die chronische toxicologische problemen kunnen veroorzaken. De halfwaarde tijd van kwik in het lichaam varieert van meerdere maanden tot vele jaren.
Kwik veroorzaakt vele klachten
Kwik dat wordt ingeslikt, kan in de vorm van vrije ionen of kwikoxide de maag bereiken. In de maag kan kwik met zoutzuur deels reageren tot kwikchloride. In de darmen wordt kwikchloride door bepaalde bacteriën gemethyleerd tot dimethylkwik. Ook in de mondholte kan kwik in geringe mate al door bacteriën gemethyleerd worden.
Methylkwik is van groot toxicologisch belang. Het wordt voor meer dan 90% vanuit de darmen opgenomen in de bloed- en lymfebanen, passeert gemakkelijk de hersen- en placentabarrière en accumuleert voornamelijk in de lipiderijke (vetrijke) delen van het zenuwstelsel, waar het zijn voornaamste toxische effecten uitoefent. In de cellen ondergaat methylkwik een biotransformatie, waarbij de koolstof-kwikband verbroken wordt en er kwikverbindingen zoals kwikoxide en kwikchloride ontstaan.
Effecten op de darmflora
Microbiologen veronderstellen dat zowel methylkwik als kwikzouten de samenstelling van een gezonde darmflora kunnen verstoren, de resistentie tegen antibiotica vergroot en de opportune overgroei van schimmels en gisten (o.a. Candida albicans) stimuleren. In de darm kan kwik spijsverteringsstoornissen en diarree (chronische) veroorzaken.
Vele toxicologische studies hebben in de afgelopen decennia aangetoond, dat (methyl-)kwik diverse neurotoxische en andere nadelige effecten op de gezondheid heeft, zoals: een verdoofd gevoel in de ledematen, tintelingen rond de mond en de lippen, hartritmestoornissen, verwardheid, depressiviteit, snel geïrriteerd raken, neurasthenie, moeite met articuleren van woorden, chronische vermoeidheid, concentratiezwakte, gehoor- en gezichtsstoornissen, onvruchtbaarheid, verhoogde cholesterolwaarden, onhandigheid, immuunzwakte, allergieën en auto-immuniteit. Methylkwik kan bovendien chromosomale afwijkingen veroorzaken.
Chlorophyl als redder in nood
Chlorophyl is het groene pigment in planten en wordt in iets gewijzigde vorm ook in bepaalde bacteriën aangetroffen. In meerdere studies bij mens en dier is aangetoond, dat chlorophyl een uitstekende chelator (binder van metaalionen) is van zware metalen en de uitscheiding daarvan via de urine en faeces opvallend kan verhogen. Volgens sommige deskundigen zou chlorophyl ook beschikken over ontgiftende, antimutagene en antioxidatieve eigenschappen. In een studie uit 2005 van Universiteit Wageningen is aangetoond dat natuurlijke chlorophyl het ontstaan van darmkanker (colonkanker) veroorzaakt door toxiciteit (giftigheid) van heemgroepen uit rood vlees bij ratten kan afremmen.
Zware-metaalbelastingen bij de mens kunnen onder andere veroorzaakt worden door cadmium uit sigarettenrook en kwik zoals hierboven beschreven staat uit amalgaanvullingen in het gebit. Een amalgaamvulling bestaat ca 40-50% uit kwik (aangevuld met zilver, koper, tin en zink). Het kwik dat uit deze vullingen vrijkomt, reist door het gehele lichaam en bindt zich aan moleculen en structuren die zwavel bevatten, zoals glutathion, cysteïne, de zwavelatomen in o.a. vitamine B1, biotine en liponzuur, diverse eiwitten, enzymen en celreceptoren.
Kwik heeft een zeer grote chemische affiniteit voor zwavel. Van de vitaminen is a-liponzuur extra gevoelig voor inactivatie door kwik. Liponzuur bevat namelijk twee zwavelatomen
Ook zogenaamde imino-stikstof-verbindingen, zoals die voorkomen in nucleotidenbasen van het DNA, reageren makkelijk met kwik. Kwik kan daarom veel aspecten van de biochemie in het lichaam verstoren. Door hun grote oppervlakte vormen de darmen een grote opslagplaats voor kwik. De samenstelling van de darmflora en de spijsvertering kunnen drastisch verstoord raken door kwik.
Chlorofyl kan als supplement een bijdrage leveren aan het opruimen van zware metalen belasting zoals kwik. Voor zware metalen chelatie is 100% zuivere chlorophyl beter dan chlorella.
Volwassenen nemen gemiddeld 2 maal daags 1-3 tabletten, gescheiden van de maaltijden. Hogere doses (bij het uitboren van amalgaamvullingen bijvoorbeeld) volgens voorschrift van een biologische tandarts. De kleur van de faeces kan door chlorophyl iets donkerder verkleuren. Een natuurdietist kan u helpen met een voedingsprogramma ter ondersteuning van de lever zodat dit goed verloopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten