Mijn zoektocht naar een betere gezondheid beperkt zich niet tot het lichamelijke. Ik merkte dat twee keer borstkanker op emotioneel vlak nog erg vaak aanwezig was. Dat uit zich bij mij voornamelijk in meer teneergeslagen zijn en veel vermoeidheid. Het grootste probleem is de angst voor recidive. En dan voornamelijk de angst voor de wilde achtbaan waar je in terecht komt wanneer je (opnieuw) kanker hebt.
Het begint met de gang naar het ziekenhuis voor de controle. Dan is er nog niks aan de hand, alhoewel dat niet zo voelt. Ik ben die dag altijd ontzettend gespannen, net als de weken ervoor trouwens. Want wat als het toch weer raak is? Ook is het sowieso helemaal niet fijn om in het ziekenhuis rond te lopen. Het herinnert aan alle vervelende, zenuwslopende, soms voor mijn gevoel zelfs mensonterende dingen die hier al zijn gebeurd. En dit wakkert de angst dat het weer gebeurt extra aan.
De dagen na zo'n controle, ook al was de uitslag goed, ben ik altijd helemaal uitgeteld. Het vergt verschrikkelijk veel energie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten