Selenium +

SELENIUM IN HET NIEUWS
De wetenschap heeft al tientallen jaren belangstelling voor selenium Met regelmaat van de klok is het sporenmineraal onderwerp van onderzoek. In het verlengde daarvan tonen ook anderen interesse voor het als gezond bekend staande stofje: allereerst diegenen wier gezondheid een heikel punt is, maar ook mensen die in blakende welstand door het leven gaan en dat graag zo willen houden Maar wat is selenium eigenlijk? Een sporenmineraal, zoals gezegd en essentieel voor de mens. Het is calorievrij en draagt bij aan een goede gezondheid en een normale groei en ontwikkeling, dit geldt overigens voor alle mineralen en ook voor alle vitamines – een tekort leidt, op termijn, tot ziekten. 'Sporen' geeft aan dat het menselijk lichaam er bijzonder weinig van nodig heeft. De Voedingsraad beveelt 50 tot 150 µg selenium per dag aan (1µg = een miljoenste gram!); de orthomoleculaire geneeskunde – die de invloed van voedingsstoffen op ziekte en gezondheid centraal stelt – houdt het op een dosering van 200 tot 800 µg per dag, waarbij een optimale opname op circa 250 µg per dag ligt. houdt het op een dosering van 200 tot 800 µg per dag, waarbij een optimale opname op circa 250 µg per dag ligt. Het lichaam kan selenium niet zelf aanmaken. Planten en dieren nemen het op uit de natuur. Zo komt het in de voedselketen terecht. Wij krijgen het binnen door het eten van ongeraffineerde graanproducten, lever, nier, vis, schaal- en schelpdieren, eieren, peulvruchten, noten, asperges, komkommer, peterselie, sesamzaad, radijs, paddenstoelen, knoflook en gist. Gevarieerd eten is natuurlijk al sinds jaar en dag het devies. De kwaliteit van een dieet wordt bepaald door afwisseling en hoeveelheid. Is dat allebei in orde, dan kan aanvulling achterwege blijven. Feit is echter dat het voedsel in Nederland nogal eens schaars is aan selenium, waardoor het nodig kan zijn een eventueel tekort op te heffen door middel van toediening van een gericht supplement. Het advies extra selenium te nemen wordt niet slechts gegeven bij een tekort, ook mensen met bepaalde ziektebeelden kunnen het mineraal in het kader van een orthomoleculaire therapie voorgeschreven krijgen. Wat doet selenium? Het heeft een positieve invloed op zowel lichaam als geest. Om met het laatste te beginnen: psychologisch onderzoek in het Verenigd Koninkrijk in het laatste decennium van de vorige eeuw heeft aangetoond dat suppletie van selenium angst, depressie en vermoeidheid tegengaat. Op het lichamelijke vlak valt er nog veel meer te melden. Selenium werkt ontgiftend: doordat het in staat is zware metalen te binden maakt het arseen, kwik, cadmium, lood, kobalt, nikkel, koper en chroom in ons lichaam onschadelijk; het helpt tegen UV-beschadigingen; het speelt een belangrijke rol bij de instandhouding van het afweersysteem; het maakt deel uit van de bijzonder sterke vrije radicalenvanger glutathion-peroxydase (GSH-Px) en beschermt in die hoedanigheid celmembranen tegen oxydatieve afbraak die wordt veroorzaakt door vrije zuurstofradicalen die onder andere tijdens stofwisselingsprocessen in ons lichaam ontstaan en, wat in elk geval niet onvermeld mag blijven, er is een sterk negatieve correlatie van selenium met carcinomen – vooral met borstkanker. Dit betekent dat met name de kans op borstkanker bij voldoende seleniumopname lijkt af te nemen. Het remmend effect van selenium op borstkanker werd aeniumopname lijkt af te nemen. Het remmend effect van selenium op borstkanker werd al in de jaren tachtig van de vorige eeuw in wetenschappelijk onderzoek aangetoond. Uit later onderzoek bleek dat het mineraal eveneens het ontstaan van longkanker tegengaat, waarschijnlijk vanuit zijn rol als vrije radicalenvanger. Uit een ander, nog later, onderzoek bleek dat bij langdurig aanvullend toedienen van selenium de kans op diverse vormen van kanker kan afnemen. Vooral wat betreft prostaatkanker was de uitkomst opmerkelijk. Terug naar 'oxydatieve afbraak' en 'vrije radicalen', allebei termen waarmee vooral reclamemakers vandaag de dag graag schermen. They both ring a bell, zoveel is zeker, maar waar staan ze precies voor? Bij het vrijmaken van energie uit voedingsstoffen en bi lichamelijke inspanning – processen dus waarbij veel zuurstof wordt gebruikt – ontstaan zogenaamde oxidatieve deeltjes, de vrije radicalen. Ze worden ook gevormd bij blootstelling aan UV-licht en schadelijke stoffen (vervuilde lucht, sigarettenrook) en bij bepaalde ziekteprocessen (diabetes, ontstekingsreacties). Indien vrije radicalen niet bestreden worden door antioxidanten kunnen ze schade toebrengen aan het lichaam; onvoldoende afbraak en overmatige aanmaak worden in verband gebracht met het ontstaan van allerlei ziekten en aandoeningen (celbeschadiging functieverlies, kanker, hart- en vaatziekten, aandoeningen van het centrale zenuwstelsel en verouderingsverschijnselen). Ons lichaam kent een aantal antioxidant-enzymen, maar die kunnen de klus niet alleen klaren; in de strijd tegen vrije radicalen zijn we ook afhankelijk van voedingsstoffen met een antioxidantwerking zoals vitamine E, vitamine C en uiteraard het sporenmineraal selenium. Het is duidelijk: een stof als selenium hebben we nodig. Maar een verstandig gebruik is aangewezen. Zo is bekend dat vitamine C de opname van selenium remt, vitamine E daarentegen, versterkt de werking van selenium. Hierbij is het belangrijk om te weten dat'onbeperkt' slikken van antioxidanten uit den boze is. Elke antioxidant heeft namelijk zijn eigen kantelpunt, dit wil zeggen dat overdosering bestaat. Een te grote inname levert juist gezondheidsnadelen op in plaats van voordelen. Alhoewel de grenzen voor selenium behoorlijk ruim lijken te zijn is het, indien u ten volle wilt profiteren van de werking van dit gezondheidsstofje, aan te bevelen uw licht op te steken bij een deskundige.
Tekst: Marian Louwers op www.deschrijfkamer.nl